TREF ZEKER

In het omvangrijke oeuvre van Willem Thijs speelt het landschap een belangrijke rol. Dat zou je misschien niet zeggen als je kijkt naar de kleurige composities in geometrische patronen die hier aan de muur hangen. Maar vergist u zich niet, want de gedachte aan het landschap ligt er wel degelijk in besloten. Zelf zei hij hierover: het is allemaal gegroeid uit het landschap. Een landschap is een horizontale en verticale gedachte en daar zijn mijn abstracte composities op gebaseerd.

Thijs bracht het landschap terug tot zijn meest elementaire vormen en voegde er het element kleur aan toe. Als zoon van een textielfabrikant was hij gefascineerd door patronen en dat zie je terug in de ritmische vlakverdeling van zijn composities. Soms heb je het gevoel dat er muziek in zit.

Willem was een man van de daad: gretig, gedreven en trefzeker.
Gretig, vanwege zijn enorme levenslust. Tot op hoge leeftijd ging hij op de dingen af, op zoek naar inspiratie, want er was zoveel moois, daar moest hij iets mee, vond hij zelf. Toen zijn actieradius vanwege zijn leeftijd kleiner werd, bleef hij fanatiek doorwerken in het atelier op de tweede verdieping. Met de buitenwereld in zijn hoofd.

Gedreven, dat is nog zwak uitgedrukt. Als Willem een bepaald thema in zijn hoofd had, dan moest hij dat in al z’n mogelijkheden onderzoeken. Vlakverdeling, vorm, licht en kleur, hij kon er eindeloos mee experimenteren.
Het leidde tot series als de Etudes en Verkavelingen, waarin hij de grenzen verkende door steeds kleine variaties in de compositie aan te brengen.
En tot experimenten zoals zijn zogenaamde Druksels, waarbij hij fotografische afdrukken van zijn eigen werk met de hand beschilderde.

En tenslotte trefzeker. Dat was een woord dat Willem graag gebruikte.
Zijn composities moesten trefzeker zijn. Kijk, zei hij eens, toen we voor een van zijn schilderijen stonden. Dit is als een pijl uit een boog, die zijn doel treft. En inderdaad, het is een wonder, zo uitgebalanceerd als zijn abstracte voorstellingen zijn. Dat hele proces van schikken, wikken en wegen, het zoeken naar het juiste evenwicht, beheerste hij tot in de finesses.

In die kleurrijke, wervelende wereld van lijnen en vlakjes ligt alles besloten wat Willem Thijs ons over de wereld om ons heen wilde duidelijk maken. Het is een explosie van levensenergie en – dankzij de fraaie balans – ook een rustpunt.

Thera Folmer-von Oven

Expositie met werk van schilder Joost van Kempen en beeldhouwer Boris Paval Conen.

Joost van Kempen kiest uitsluitend landschappen en gebouwen als onderwerp. Op zijn schilderijen zie je steeds vaker lege ruimtes, lange gangen, een open deur of raam. Belangrijk daarin zijn de sterke contrasten tussen licht en donker, waardoor de toeschouwer als het ware de voorstelling binnen wordt getrokken. Dergelijke lichteffecten vind je vooral in landen als Italië of Spanje. In al zijn werk is de mens voelbaar aanwezig, maar niet zichtbaar. Niet de mens zelf staat centraal, maar wat hij ons heeft nagelaten en wat dat voor ons betekent. Ook in zijn landschappen gebruikt Joost contrasten, door verschillende structuren en stofuitdrukkingen te laten zien, van bijvoorbeeld zand, gras, water en bladeren.

Getekend door het leven

Als filmregisseur en scenarioschrijver sleepte Boris Paval Conen (1968) nationale– o.a. twee Gouden Kalveren– en internationale prijzen in de wacht. Dat hij daarnaast al jarenlang als beeldhouwer werkt is minder bekend. Boris maakt realistische beelden van hout. Dit levende materiaal, met al zijn scheuren en knoesten, is net als de menselijke huid: getekend door het leven. Boris raakt gefascineerd door gezichten met een geheim en handen die verhalen vertellen. Zijn beelden zijn korte momenten van kwetsbaarheid, bevroren in de tijd. De combinatie van film  maken en beeldhouwen verschaft Boris de perfecte balans tussen werken met zijn hoofd en met zijn handen. Met bewegend beeld vangt hij emoties, uit stukken hout bevrijdt hij ideeën.